In deze utopische (dystopische?) denkoefening gingen we ervan uit dat elke belg recht heeft op zicht op zee. Om elf miljoen belgen zicht op zee te geven is de huidige kustlijn onvoldoende lang. We dachten een systeem uit waarbij België verdeeld wordt in grote vierkanten, met een lijn van bebouwing op elke rib van het vierkant. De grootte van de vakken werd berekend rekening houdend met het kimduiking principe. Zo heeft elke belg zicht op een eindeloze horizon, zonder zijn overburen te zien. Op de knooppunten van de vierkanten bevinden zich belangrijke, publieke gebouwen. Elk appartement is hetzelfde, en elke belg heeft (afhankelijk van de gezinssamenstelling) recht op zijn appartement (of een kamer in een appartement).

Sehnsucht – Krankheit des schmerzlichen Verlangens